Gisteren ontving ik het nieuws dat een van de leidsters van GoodMoriningGirls in Amerika is omgekomen in een brand in haar huis. Samen met haar man en 2 van haar 4 kinderen is zij omgekomen. Het nieuws hakt er hard in. Hoewel ik haar niet persoonlijk ken moet ik zeggen dat ik flink van slag ben door dit nieuws.
Mijn medeleven gaat uit naar de 2 kinderen die alleen achterblijven zonder vader en moeder en zonder zusje en broertje.
Er gaat van alles door mijn hoofd. Hoe heeft het kunnen gebeuren. Waarom heeft God die andere 2 kinderen ook nog niet thuis gehaald. Ze zijn al eerder een moeder verloren en nu dit ook nog eens.
Opeens besefte ik mij waar maak ik mij druk om in mijn leven??
Ik baal als ik geen kilo afval in het leven. Of wat een ander misschien zou kunnen denken. Je leven kan over zijn in een seconden. Maar waar gaat het nu werkelijk om in het leven, wat is echt belangrijk? Wat laat ik achter als ik dood ga. Ben ik een getuigen geweest van God en zijn Zoon, heb ik anderen verteld over Zijn liefde voor de wereld? De reacties op mijn facebook pagina zijn over enorm. Mandy was geliefd, niet alleen in haar gezin, maar wereldwijd. Mandy heeft Gods liefde gedeeld met anderen, zij leefde op de liefde van God.
En jij? Wat ga jij achter laten? Ben jij er klaar voor?
Ik heb God gebeden waar ik aan moet werken om klaar te zijn. Wat ik los moet laten, en vast moet pakken. Weet jij het al?
Fijne dag,
Blijf dichtbij je Maker
LookAroundTheCorner 
Lieverd, wij kenden haar niet persoonlijk, maar we hadden toch genoeg contact met haar om nu te rouwen.
Mandy was een bijzondere vrouw. Ze leek zo jong, maar ze was zo wijs! Ze heeft geen gemakkelijk leven gehad, ik denk dan vooral aan de tijd voor de adoptie van Judah.
Maar ze was een vrouw die ongelooflijk veel liefde en geduld had en wij konden veel van haar leren.
En we kunnen dat nog steeds. Wat de toekomst brengt voor GMG zonder haar, weet ik niet.
Maar Mandy’s online getuigenis zal nog jaren mee gaan en jij en ik kunnen daar alleen maar van leren.
LikeLike
Dat klopt inderdaad. Wat ik je gisteren al zei je hoeft geen persoonlijk contact te hebben om een bijzondere band te hebben. Tis een trieste gebeurtenis.
LikeGeliked door 1 persoon
Door mijn ziekte ben ik meer bezig gegaan met afscheid nemen en sterven. Ik weet nog dat mijn huisarts tegen me zei dat er een moment zou komen dat ik niet meer bang zou zijn dat de kanker terug zou komen. Toen kon ik me dat niet indenken maar ze heeft gelijk gehad. Ben ik klaar? Ja dat denk ik wel. Maar tegelijkertijd leef ik in het nu en plan ik een vakantie. Ik denk dat het zo is dat wij als kinderen van God al in de eeuwigheid leven de grens tussen het aardse en het leven bij God word steeds dunner. Een heel verhaal..(Ik blog 40 dagen niet :>)) Lineke
LikeLike
Ik snap wat je bedoelt.
LikeLike