Toen ik de diagnose ADD kreeg dacht ik oh oke. Zo nu heeft het een naam. Nu weet ik waarom mijn gedachten van hot naar her gaan, waarom ik zo moe ben. Waarom ik mij niet kan concentreren op een gesprek. Waarom ik wanneer ik in een groep ben iedereen hoor praten. Waarom ik soms zou willen dat ik doof ben zodat niet alles via mijn gehoor binnen komt, of blind zodat ik niet alles zie en onthoud.

Het nekt mij bij het schrijven van mijn blogs. Mijn geschreven taal is niet altijd perfect, maar perfectie is wat de wereld wilt. Stress, stress betekend meer drukte in mijn hoofd en hoe stop je dat? In mijn geval is snoep en koek soms een troost. Helaas met als gevolg de kilo’s erbij komen die er juist af moeten. Waar ik hard aan werk, maar het niet lukt ik dus nog meer gefrustreerd raak en zo gaat de cirkel rond.

Het probleem met ADD is dat je het niet ziet. ADHD kennen de meeste mensen wel. Maar ADD zit in je hoofd en is onzichtbaar voor de buitenwereld.

Ik loop graag met een zonnebril op ook in de winter. Dat is niet omdat ik niet wil dat iemand mijn ogen ziet, maar dat is omdat ik simpel weg het licht van de lucht niet kan verdragen, ik niet alle kleuren rechtstreeks in mijn hersens geprent krijg. Het is niet dat ik je niet recht in de ogen wil kijken omdat ik dat simpel weg niet kan omdat ik dan je ogen ga opsplitsen in de kleuren die ik er in zie, en ik je verhaal niet meer hoor.

ADD is moeilijk omdat mensen je niet snappen. Je loopt tegen muren op. De vermoeidheid breekt je op en dat kan niet want je bent jong dus kom op. De blik in de ogen van mensen die je niet snappen als je hen iets verteld omdat jij al 10 stappen verder bent in het gesprek dan zij.  Of dat ik juist dingen vergeet die ze gezegd hebben of die ik zou doen. Als ik bezig ben met de was vouwen zoals nu en opeens deze blog in mij opkomt die ik graag met jullie wil delen.

Het doet pijn te zien dat er zoveel onbegrip is voor menen met ADD. Dat het je nekt op school, in je werk en soms zelfs in je familie. Voor mijn man en kinderen is het soms echt niet makkelijk als ik rond loop met frustraties omdat ik simpel weg niet meer weet wat ik gedaan zou hebben of wat zij mij verteld hebben.

ADD maakt meer kapot dan je lief is, en als ik je lief ben probeer je dan eens voor 5 min in mij te verplaatsen voor dat je mij veroordeeld.

Deze blog is misschien niet perfect geschreven, maar hij komt recht uit mijn hart. En dat is waar het om gaat voor mij.

Het leven met ADD nekt je.