Wat een gemis

Afgelopen zondag is mijn schoonmoeder overleden. Ze was al langere tijd dement en zeker niet meer de vrouw die ze was. Haar wens om dood te gaan was sterk. 

Haar wens is afgelopen zondag dus in vervulling gegaan. Het is vreselijk zo’n vrouw daar te zien liggen zonder enig besef van de wereld meer, te zien schokken in haar ademhaling. Ik ben niet voor euthanasie, maar ik moet bekennen dat ik haar graag uit haar lijden zou hebben verlost als dat had gemogen. 

Rust in Vrede is wat je vaak hoort wanneer iemand overlijd.
Maar de rust en vrede dat mijn schoonmoeder hier niet meer is heb ik nog even niet gevonden nu.  Het is ongelooflijk dat iemand overlijd en dat haar sporen aan goederen binnen 48 uur zijn uit gewist. Haar kamer in het verpleeghuis moest binnen 48 uur leeg zijn, een paar zakken kleding en wat foto’s is alles wat ze nog had na 82 jaar hier op deze aarde te hebben rond gelopen. 
Een aantal jaar geleden zei ze tegen mij: ‘Kind wij zijn niet van deze wereld, wij zijn op door reis’.

En mijn schoonmoeder heeft nu de finish behaald. Haar wedloop is gelopen. En onze wedloop gaat door zonder haar, maar eens zullen wij haar weer zien. 
Dat te weten geeft troost en vrede.

18 gedachtes over “Wat een gemis

  1. Mijn medeleven voor jou, je man en de rest van de familie. Ik ben met mijn broer in etappes het oude huis aan het leeghalen. Het is vreselijk veel allemaal en fysiek zwaar maar ik ben blij dat we gewoon de tijd hebben en die ook nemen. Wat jij beschrijft van die 48 uur vind ik heel kil.

    Like

  2. Gecondoleerd! Heel veel sterkte toegewenst! Ja, dat snelle opruimen is wel echt heftig. Mijn schoonmoeder overleed begin mei jl. op 58-jarige leeftijd, maar woonde gewoon thuis, dus ondanks al het geregel wat al best veel was hoef je daar dan geen zorgen meer om te maken…

    Like

Leuk dat je even langs kwam op mijn blog. Dank je wel.

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.