Sprankel van Eveline

Ik mocht een gast blog schrijven bij http://www.kruilliesschrijfselssite.wordpress.com

De pen die vanzelf schrijft!

Hoop doet leven, een oud gezegde wat toch ook echt waar is. Ik zie het veel om mij heen dat mensen daarop leven.

Zeker in de corona tijd met de lockdown, waren veel mensen down. Toen stapsgewijs de lockdown werd opgeheven gingen mensen weer stralen. Mensen keken weer uit naar het weer naar de winkels kunnen, uit eten gaan, naar de bibliotheek of film. Dingen die normaal zo vanzelf sprekend waren werden nu speciaal. Ze gaven hoop voor de toekomst.

Hoe ziet jouw toekomst eruit? Leef jij met hoop of met een doel?

Ik had hoop op herstel van klachten, door hard mijn leefstyle te veranderen ben ik daar goed in geslaagd. Nog steeds ben ik er niet, maar door handvatten weet ik wel dat ik verder kan met het leven.

Ik hoopte weer aan het werk te gaan, ik ging solliciteren en hoopte natuurlijk dat ik de baan zou…

View original post 155 woorden meer

Glutenvrije pompoentaart – pumpkin pie

Sinds kort eet ik glutenvrij. Echt wennen vind ik. Cake en koek mogen niet meer zomaar. Pumpkin pie is een favoriet van mij en nu vond ik dit recept. Morgen ga ik deze maken.

IKEETVRIJ

Glutenvrije pompoentaart – pumpkin pie

Pumpkinpie is een kruidige taart met brosse taartbodem en zachte vulling van pompoen en kruiden. Deze taart wordt in Amerika en Canada vaak gemaakt met thanksgiving. Ik wilde deze taart al zo lang maken, want ik ben echt gek op pumpkin spices. In pumpkin spices zitten kamer, nootmuskaat, kruidnagel en gember. Zo zo lekker!

De perfecte glutenvrije taartbodem

Dus dit jaar was het eindelijk zover en maakte ik de glutenvrije pompoentaart. Wat een geweldig lekkere taart! Op mijn website heb ik al en recept staan voor de perfecte taartbodem, die is ideaal bleek te zijn als bodem voor deze pompoentaart.

Deel je creatie!

Ga jij dit recept maken? Dan vind ik het super leuk om het resultaat te zien! Je kunt mij taggen op Facebook met @ikeetvrij of Instagram met @judith_ikeetvrij

Keukenbenodigdheden:

  • Taartvorm/quichevorm 25 cm
  • Mixer

Ingrediënten:

View original post 184 woorden meer

Even mijn gedachten op een rijtje zetten.

Wanneer mijn hoofd vol zit met gedachten ga ik vaak in mijn journal schrijven. Even mijn hoofd leeg maken op papier. Ik begin eerst met het maken van een pagina waarna ik hem volschrijf met mijn gedachen.

Op dit moment wordt ik echt verdrietig van wat er gebeurd in de wereld en in Nederland. Het begint er voor mijn gevoel op te lijken dat mensen niets anders meer kunnen dan alles negatief te zien. Het enige wat je nog hoort is corona dit corona dat. Wel of niet vaccineren en wat iedereen fout doet in de keuze die hij of zijn neemt.

Het lijkt of we ons afsluiten voor al het moois dat nog gebeurd in deze wereld. Met als gevolg dat mensen depressief worden, etc. De focus op de nieuwe mooie dag die wij hebben gekregen dag in dag uit is weg. Het feit dat de natuur zich op maakt voor de herfst lijken veel mensen te ontgaan.

Waar zijn we mee bezig? Gooi de oogkleppen af, kom uit je slachtofferrol. Corona krijgt ons er niet alleen onder door het ziek worden maar ook door de negativiteit er om heen.

Heb je naaste lief gelijk jezelf lijkt ver weg. Ja de naaste wordt lief gehad als die het zelfde doet als jij. En zeker als het aankomt of wel of niet vaccineren. Het respect voor een ieder is weg. De drama en paniek die gezaaid wordt door welke media dan ook viert hoogtij.

Waar is de blik van een ieder van ons op onze machtige God??? Waar is Gods liefde in ons voor elkaar gebleven?

Lieve mensen,

Heb lief, ook als de ander het anders doet dan jij. Kijk om je heen er is meer dan corona in het leven.

Blijf dichtbij je Maker.

Weet jij wat je hebt?

Misschien lijkt je leven niet zo mooi als dat je ooit gehoopt had. En toch kun je dagelijks dankbaar zijn voor wat je hebt, om de simpele reden dat een ander minder heeft dan jij.

Het gras lijkt altijd groener bij de buren, maar is dat echt zo?

Wees dankbaar voor wat je hebt, kijk niet naar wat je niet hebt.

Leven uit dankbaarheid maakt het leven zoveel mooier.

Fijn weekend,

Blijf dichtbij je Maker.

Liefs, Eveline

Wonderen bestaan of toch niet???

Ik geloof in wonderen. Hoe groot of hoe klein ze ook zijn. Ik geloof niet in toeval. Dingen die gebeuren positief of negatief, gebeuren voor een reden.

En hoewel ik of wij de reden misschien niet zien op het moment, geloof ik dat God erbij is en dat Hij ons door Zijn plan met ons heen loods. We hebben een eigen keus gekregen en voor mij is dat misschien nog wel de grootste ‘fout’ die God had kunnen maken. Want ik denk dat ik het allemaal wel weet, en dat ik het allemaal wel zelf kan.

Waar ik heen wil met dit stukje is het volgende.

Na mijn therapie heb ik gebeden wat God wilt dat ik ga doen in mijn leven. Zoals jullie weten heb ik een studie kruidengeneeskunde gedaan en Counseling en ben nu de laatste puntjes op de I aan het zetten van de cursus stress counseling. Ik doe vrijwilligers werk, ze hadden gezegd dat daar mogelijk snel een baan uit zou gaan voortkomen. Maar helaas lijkt dat toch niet te gaan gebeuren.

Dus ik ging op zoek naar iets anders. Wat wil ik dan. Ik heb altijd met mensen gewerkt met een verstandelijke beperking wat ik heel leuk vond, maar een woon en leef groep is voor mij op dit moment echt te zwaar. Ik vind het ook leuker om mensen te mogen begeleiden in hun dagelijks leven, gewoon aan huis. Toen de vacature vrij kwam voor de baan die ik nu heb gekregen was dit een vacature van 32 uur. Dit is het dubbele waar ik God om had gevraagd, maar oke het is wel in de plaats waar ik graag wil werken.

Ik stuurde de sollicitatie weg, ik zie wel wat er gaat gebeuren. Ik dacht het contact persoon te kennen en stuurde haar een app of ik het bij het goede eind had. Nee dat had ik niet. Maar ze appte wel terug dat zij mijn sollicitatie had gezien en of ik die dinsdag kon komen voor een gesprek. Deze app conversatie was 1 dag na dat ik mijn sollicitatie had verstuurd. Dus op dinsdag ging ik voor gesprek. Het gesprek was heel fijn, kreeg uitleg over wat het werk in hield etc. En toen kwam het. 32 uur is erg veel, hoe zou je het vinden als we er 20 of 24 uur van maken was hun vraag. Nou prima dacht ik en ik gaf aan dat ik 16 uur ook prima zou vinden. Ik zou donderdag gebeld worden over het hoe en wat.

Donderdags ging de telefoon en ik kreeg te horen dat ik aangenomen was mits ik akkoord ging met een contract voor 16 uur. Van binnen moest ik echt lachen. God werkt op bijzondere manieren.

Al met al had ik met 5 werkdagen een baan, voor de uren waar ik voor had gebeden, in de plaats waar ik graag wilde en op de manier hoe ik graag wil werken.

Je begrijpt, ik geloof in wonderen. Jij ook?

Blijf dichtbij je Maker.

Veel liefs, Eveline

Van het een komt het ander.

Bron: Google

Een aantal weken leek mijn leven een achtbaan van emoties, positief en negatief. Er gebeurde dingen met mensen om mij heen die ik niet voor mogelijk had gehouden, dat dat kon in Nederland.
Je bent in een vreemd land afhankelijk van de gene die je hier naar toe hebben gehaald, zonder enige houvast. Je wordt door die zelfde mensen op straat gezet, nadat het werk ophoud bij het uitzendbureau. Wat kun je doen???

Terug naar het land waar je vandaan komt, of vecht je door om te kunnen blijven in het land waar je wilt zijn.

Mensen om wie je geeft wijzen je af, vertellen leugens en daar sta je…. Je weet; nu is het echt over.

Aan de andere kant is mijn studie bijna af. Ik hoopte op een baan bij een instelling waar ik graag voor zou willen werken. Nadat die droom uiteenspatte trok ik de stoute schoenen aan en ging verder zoeken bij een ander organisatie naar een baan die ik graag zou willen hebben. Een baan voor 16 uur was mijn gebed. Het enige wat ik online vond was 24 uur of meer. Ik schreef toch en werd uitgenodigd voor een gesprek. Tijdens het gesprek hoorde ik dat de baan voor 32 uur in de advertentie stond, maar dat ze hem eigenlijk liever op wilden splitsen en zo 2 mensen een baan konden aanbieden. Ik moest lachen in mijzelf. Een knipoog van God. Zo zag ik het.

Vanaf het moment dat ik mijn sollicitatie op de bus deed tot het moment dat ik te horen kreeg dat ik was aangenomen zat 5 dagen. In 5 dagen wordt mijn leventje van 12 jaar thuis zijn, straks verandert in 16 uur per week ambulant begeleider zijn. Een baan waar ik altijd van gedroomd heb.

Voor mij is het hele proces van de sollicitatie een wonder. Zo bijzonder.

Een nieuw begin, het zal wennen worden maar ik kijk er naar uit.

Waar kijk jij naar uit in je leven?

De Keuze

Niet over alles heb je een keuze in het leven. Of je ziek wordt of niet heb jij zelf niet in de hand.

Met wie je om gaat in je leven wel. Wanneer je merkt dat iemand je leeg slurpt aan energie of te veel van je vraagt, of je neerbuigend behandeld, kun jij de Keuze maken om te zeggen te hier en niet verder. Dat is niet altijd makkelijk, Maar door leven met dit soort mensen om je heen is dat ook niet.

Dus wat wordt je Keuze?

Kies je voor jezelf, of voor de lieve vrede?

Onderstaand plaatje beeld goed uit wat ik hier bovenstaand probeer uit te leggen.

Het is oké wanneer je voor jezelf kiest, in welk opzicht dan ook. Je mag nee zeggen. De wereld vergaat daar niet van. Juist wanneer jij je grenzen aan gaat geven, zal je zien dat mensen om je heen je anders gaan behandelen.

Soms door je verandering raak je mensen kwijt. Dat kan gebeuren. Helaas hoort dat ook bij het leven.

Het leven is net een trein, er stappen mensen in en uit. En sommige redden het tot het eindstation.

Liefs, Eveline

Was het echt zo erg???

De Corona maatregelen lijken op z’n einde te lopen. Was het echt zo erg dat thuis moest werken, dat je niet naar de bar kon of naar de winkels?

Of de avondklok wat vond je daarvan? Wat was de reden dat je deze zo naar vond?

Is het misschien stiekem zo dat wij al deze regels zo naar vonden omdat we niet konden vluchten van wat wij liever niet onder ogen wilde zien.

Het kan heel moeilijk zijn om onder ogen te komen dat je eigenlijk helemaal niet zo gelukkig bent als dat je dacht omdat vaak van huis kon vluchten naar de sportschool of je kerkkring.

Wees eens eerlijk was het echt zo erg de tijd zonder winkel bezoek of bioscoop?

Wat heb je van jezelf geleerd in deze tijd. Wat heb je onder ogen mogen zien over wat er werkelijk in je gebeurd. Kijk eens goed in jezelf, met alles wat je hebt en doet. Is dit het voor je? Of was misschien het stapje minder hard toch eigenlijk wel fijn?

We gaan terug naar het ‘normaal’ . Maar wat is dat eigenlijk ‘normaal’?

Liefs, Eveline

Er mist een stukje

Deze maand is de maand van de Geestelijke Gezondheid.

Ik vind dat wel een mooi begrip Geestelijke Gezondheid, wat is dat nu eigenlijk? Sommige mensen lijken chronisch depressief maar zien dat niet zo en andere hebben een slechte dag en noemen zich zelf depressief.

Door de corona toestand, als ik het zo even mag noemen. Lijden er veel mensen in Nederland aan geestelijke gezondheid problemen, al dus de kranten. Veel jongeren zouden somber en depressief zijn. De maatregelen rondom corona lijken meer schade aan te richten dat het corona virus zelf al dus experts.

Ik weet te weinig over corona om daar zelf een mening over te geven.

Wat ik wel weet is dat meer mensen eenzaam zijn door individualisatie van onze maatschappij er toch inderdaad vaak een stukje dat mist. Een stukje van gebondenheid, samen zijn, oprechte aandacht vooral face to face.

Mijn mening is dat voor ieder mens het goed is om 1 x per jaar een gesprek met een psycholoog of counselor of coach te hebben. Gewoon weer even kijken waar sta ik.

Vroeger was het een taboe om naar therapie of een psycholoog te gaan. Gelukkig lijkt dit anders te worden.

Helaas is het zo dat nu door de corona, de wachttijden om therapie te kunnen krijgen echt de spuigaten uit lijken te lopen. Ik heb gehoord dat er wachttijden zijn van meer dan 2 jaar.

De enige reactie die ik daarop kan geven is “Hoe dan” .

Hoe is het mogelijk dat in een land als Nederland er zoveel geestelijke nood is.

En de vraag die in mijn opkomt is: Wat kan ik hier aan doen?

Kijk eens om je heen, zie jij de ander?

Deze onderstaande tekst vond ik wel heel mooi. Het laat je bewust kijken naar wat je doet met je leven.

Kijk eens om je heen,

Schijn je lichtje voor de ander.

Liefs, Eveline