fotobron:Google

Sommige dingen in het leven zijn best lastig. Zaken die lang aanhouden en niet lijken te vlotten. Afscheid nemen van mensen van wie je houd, niet omdat je dat wilt maar door ziekte zullen zij je verlaten. Afscheid nemen van het verleden is iets waar ik op dit moment midden in zit.

Ik heb de neiging mijn kop in het zand te steken en te denken het gaat wel over…. maar dat doet het niet.
Gisteren zag ik een Bijbelstudie van Beth Moore over Jozua 4. Wat gaat over gedenktekens maken. In hoofdstuk 4 maken zij niet een maar 2 gedenktekens tijdens hun tocht. Een aan het einde van de tocht, maar ook een midden in het gevaren gebied. Lees maar in Jozua 4 : 9.

Soms heb je niet meer nodig dat je gedenkteken in het midden waar je samen met Jezus het heetst van de strijd hebt beleefd.

Afgelopen dagen lijken dingen niet zo te lukken voor mij, geen grote dingen maar wel dingen die mij bezig houden en eigenlijk iets meer dan mij lief is. Gevolg dat ik leeg raak, terug val in mijn kop in het zand techniek, het willen beschermen van anderen. Maar waar blijf ik in het verhaal?? Ik kies ervoor om nu juist in het midden te zoeken naar mijn momenten met Jezus. Hij weet wat goed voor mij is, ik moet loslaten en bukken, en met loslaten bedoel ik ook echt loslaten van mensen en zaken. Los laten van twijfel en accepteren dat deze wereld niet is waar ik hoor. Ik ben op doorreis met eindbestemming Jezus in de ogen mogen kijken en met Hem onze gedenktekens door kijken.

Waar ga jij doorheen op dit moment? Hoe klein of groot het ook is deel het met Jezus.

Blijf dichtbij je Maker.