HELP!!!!

De informatie giert je om je hoofd. Je wilt van alles lezen en doen. Dit moet dan en dat moet ook nog even maar hoe dan????

HELP!!!!

Waar moet je beginnen???

Voor de een is deze situatie soms het geval, maar voor mensen met ADD en HSP is dit dagelijkse kost. Je weet simpel weg niet meer wat, of waar je moet beginnen omdat je zoveel prikkels in een keer binnen krijgt. Ik noem bewust alleen ADD en HSP, omdat ik dit zelf heb er hier dus over kan praten. Ik ben geen expert in Autisme en aanverwante stoornissen. Ik ben ervaringsdeskundige omdat ik dus zelf ADD en HSP heb en mensen om mij heen verschillende vormen van autisme.

Hoe filter je wat???? Dit verschilt per dag. Hoeveel slaap heb ik gehad, wat voor gesprek heb ik gevoerd. Hoe gaat het met mijn gezin, vrienden etc.

Soms moet ik echt met recht even stoom afblazen. Dit kan op verschillende manieren. Het kan zijn door te wandelen, te tekenen, te schilderen, een brief te schrijven, te lezen of of of. Je begrijpt het al ook dat gaat dus niet zo eenvoudig.

Voor mij om te voorkomen dat ik overprikkeld raak zoals je dit noemt, ga ik iedere middag even een uur in het donker liggen met oordoppen in even geen prikkels. Ik kan dit doen omdat ik niet werk. Voor jouw is een uur misschien tijd die je niet hebt.

Maar….. er is bewezen dat een kwartier je afsluiten van licht, geluid en andere prikkels, je voldoende rust kunnen geven om verder te gaan voor een paar uur.

Wil jij dus voorkomen dat je overprikkeld raakt, paniek of angst aanvallen krijgt, gun je zelf dan op zijn minst dat kwartier per dag zonder prikkels.

Je mag voor jezelf kiezen, dat is niet raar of egoïstisch, dat is nodig om een fijn leven te kunnen leiden. Een leven zonder lijden van overspoeld worden van informatie op al je zintuigen.

Gun het jezelf, stop voordat je alleen nog maar kunt roepen HELP!!!!

Liefs, Eveline

Meer rust in mijn leven.

Ik wil meer rust in mijn leven. Nee niet dat ik niets meer doe, juist niet ik heb een manier gevonden dat ik juist wel dingen afmaak en daarna rustig kan gaan zitten.

De bullet journal is weer uit de kast. Ik heb dankzij She’s in Her Apron, Flylady ontdekt en freezer meals. Eigenlijk wat zij doen en ik niet deed is goed plannen en je er aan houden. Je blijft gefocused op die ene taak. Je doet je dagelijkse klussen plus je kiest een extra taakje van NIET meer dan 15 min in een zone. Iedere zone heeft zijn eigen gebied in je huis die weer onderverdeeld is in sub zone.

Zone 1 is de eerste week van de maand tot de zondag: Voor mij is dat mijn beneden verdieping. Je doet hier dus 15 per dag extra klussen bijv magzines uitzoeken, je straat vegen bij de voordeur, je schoenen uitzoeken. Je kunt er ook voor kiezen om ’s morgens 15 min te doen en ’s middags ook. Dan doe je dus 2 klussen of een grote in twee verdeeld.

Zone 2 is de tweede week tot de zondag: De keuken. Hier zijn sub klussen: maak je koelkast schoon. Of zoek alles uit in je koelkast, maak een keukenkast of lade schoon. Maak je verwarming schoon of je oven.

Zone 3 is de badkamer en een extra slaapkamer.  Kijk je kastje in de badkamer na met shampoo’s of medicijnkastje. Maak de verwarming schoon. Een extra kamer check de kleding kast of sop een kast uit. Klop het vloerkleed uit, doe een verwarming.

Zone 4 de zolder of wasruimte is voor mij zone 4.  Zuig je droger uit, neem de cv af en alle buizen dat soort dingen. In mijn geval is het ook onze slaapkamer dus doe ik die extra in die periode.

Zone 5 is de huiskamer. Ook hier kun je extra 15 min taken oppakken. Kijk of je dode bladeren aan je planten heb, zoek boekjes uit. Check je kast ruim of geef weg of gooi weg wat je niet meer gebruikt.

Op deze manier doe je iedere week een gebied in je huis goed na kijken en blijft je huis netjes. Voor mij gaat het echt om het plannen, en mij er aan houden. Ik wordt super snel afgeleid door andere dingen en nu houd mij dit op de rails.

Het geeft mij echte rust, want als mijn klussen klaar zijn ben ik klaar en kan ik even gaan zitten zonder dat ik na hoef te denken heb ik dit gedaan of dat gedaan.

Freezer meals zijn voor mij een uitkomst omdat ik altijd eten over heb die verdwijnt vaak in de container en dat vind ik zonde. Het voordeel is dat nu ik wel energie heb ik eten klaar kan maken en in de dagen dat het minder gaan ik gewoon iets uit de vriezer pak en in de slowcooker doe of in de oven en mijn gezin gewoon goed kan eten.

Rust en structuur is belangrijk voor mij, She’s in her apron vind ik erg leuk om naar te kijken omdat zijn net als ik door haar ADHD structuur en plannen zo nodig heeft.

Ik ben en wordt geen Spreuken 31 dit kan volgens mij ook niet als je bedenkt dat Samuel 1500 bij vrouwen had en 300 vrouwen, dus zij kunnen zeker iedere klus die in spreuken 31 staan klaren. Ik kan dat niet. Wat ik wel kan is zorgen voor mijzelf en daardoor voor mijn gezin.

Ps: ik heb zelfs een paar schorten besteld zodat ik met al het koken en bakken en poetsen niet al mijn kleding meer ver knal :).

panda

Ik ben heel benieuwd hoe jij je huishouden doet. Laat het weten in het vakje van de reacties.

Fijne dag,

Blijf dichtbij je Maker.

Het ging even niet zo lekker….

De afgelopen weken ben ik ziek. Nu zul je misschien denken dat ben je toch altijd als je chronisch ziek bent en dat klopt. Maar hoe maf het ook klinkt, een griep is voor mij ziek zijn. Het andere de fybro en artrose is ‘normaal’.

Ik ben aan het kwakkelen vanaf eind november en moet bekennen dat ik het nu wel gehad heb ermee.

Afgelopen vrijdag was de druppel een rare hoor niets bijzonders, mijn hond is geobsedeerd door ons konijn in de tuin. Wanneer hij de kans krijgt stiert hij naar buiten en vandaag nam hij de water bak en al mee. Al het water vloog door de keuken en toen brak ik…..

mental-health-1420801_1920

Ik was het zat…. moe, overprikkeld en had de nijging mijn kop in het zand te steken, alleen te zijn zonder dingen te moeten. Het moeten is iets wat ik mijzelf opleg hoor, dat heeft niets met anderen te maken. Hier moet iets veranderen dacht ik. Mijn man was op dat moment niet thuis en ik stuurde een app naar mijn sisters in Faith en stuurde een bericht naar de besloten groep op Facebook of ze wilde bidden. Wat een zegen is dat als je dat kunt doen, weten dat je een vangnet hebt die met je mee strijden. En hoe mooi is het te zien, dat midden in mijn wanhoop, want dat was het, God erbij is en je troost.

Mijn motto is niet voor niets Samen delen maakt sterk.

En dat heb ik gemerkt. Van het ene op het andere moment werd ik rustig…. bedacht mijn opties en wat het nu maakt dat ik overal zo klaar mee ben.

Het moeten dus. Dat is het. Ik MOET dagelijks mijn  bible in one year lezen, van wie? Ik wil Gods woord bestuderen. Niet alleen maar lezen en dat doe ik nu bijna wel. Dit knaagt aan mij. Maar wat moet ik dan bestuderen. Sinds de hemel van koper lijkt, krijg ik niet echt een antwoord voor mijn gevoel.

Ik MOET zorgen dat er goed eten op tafel staat. Geloof mij. Niet van mijn kids, want die houden helemaal niet van groente of ‘gezond eten’. Ik kan ook mijn man vragen te koken die luxe heb ik maar dat doe ik niet.

Ik MOET het huis aan kant hebben want stel, er komt iemand binnen en de tafel ligt vol met boeken etc. En ook dat gebeurde van de week. Ik was nog aan het vegen en moest het nog opruimen toen de deurbel ging.

Ik MOET vind ik zelf antwoorden hebben wanneer anderen een vraag hebben. Ik MOET anderen om mij heen steunen en voor ze bidden.

Ik MOET afvallen….. Dit moet echt ivm gezondheid, maar hoe???? de een zegt koolhydraat arm. Nee zegt de ander, calorieën tellen. Weer een ander zegt nee gewoon gezond eten en laat al het dieet verhaal achter je. Doe ik dat kom ik aan krijg ik daar weer stress over en zo gaat het maar door. Ik surf wat af over gezond eten en lees boeken over wat is nu goed hier voor en wat niet. De een zegt, het beste is niet meer dan 2 keer per dag eten in verband met ontstekingsreacties in je lijf. De volgende zegt, nee minimaal 6 keer per dag.

Het enige wat er gebeurd is dat mijn hoofd over uren maakt. Zoveel dat zelf het leven even te veel voor mij was.

Ik houd niet van medicatie, maar ik ga toch even weer een tijdje op de methylfenidaat. Het is niet het beste spul voor je lijf, maar het is nu even kiezen uit 2 kwaden.

De vraag die bij mij op komt is……….. Ben ik hier nu echt de enige in die denkt dat altijd alles maar MOET? 

Herken jij dit? Hoe ga jij er mee om?

PS: Het gaat nu weer goed met mij hoor 🙂

 

 

 

 

ADD nekt je (3)( blogpauze)

Zoals jullie eerder hebben kunnen lezen is het hebben van ADD echt niet zo makkelijk. Op dit moment sta ik op een punt dat het mij zowel geestelijk als lichamelijk opbreekt. Ik heb door de ADD dingen op moeten zeggen die mij lief zijn. Of iedereen dit begrijpt weet ik niet, maar het moet. Ik moet nu terug naar af, terug aan de voeten van Jezus.

kermit-1899261_960_720

Wat houd dat voor mijn blog is? Dit houd in dat ik vanaf nu (behalve de dingen die ingepland staan) een pauze neem wat betreft bloggen, social media en alles wat om mij heen op stapel staat. Dit moet ik doen voordat het lijntje helemaal knapt en daar heb ik niets aan.

Vanaf September hoop ik weer de vast dingen zoals het biddend bijbelleesrooster en een werkboek te gaan plaatsen. Mocht er onverhoopt iets op mijn hart komen tussen nu en September dan deel ik dat zeker met jullie.

Maar voor nu ga even terug naar af, en dichtbij mijn Maker blijven.

Fijne vakantie en tot September. ❤

ADD nekt je (2)….

Waar ging vanmorgen bij jullie de preek over in de kerk? Uhhh is vaak mijn antwoord… ik moet diep graven. Niet omdat ik niet geluisterd heb, maar omdat ik constant wordt afgeleid door het zuchten van de gene naast mij. Het kuchen van iemand voor in de kerk of een kind dat over de gang loopt omdat het naar de wc moet. Ik hoor in de stem van de gene die voorgaat of die zenuwachtig is of niet. Ik voel de sfeer in de kerk aan en soms is dat fijn maar soms ook zwaar. Ik ben gevoelig voor sfeer in een groep, zie de lichaamstaal van anderen, zie ieder gezicht en onthoud dat ook. Zie in de ogen of iemand zich oké voelt of niet en ga daar over nadenken en bid gelijk. Ondertussen ben ik de helft van de preek kwijt.

Wij zijn een lange tijd niet in de kerk geweest, onder anderen omdat het gewoon te veel prikkels gaf die ik niet kon verwerken en dat dit dagen later nog een nasleep had.

Sinds kort gaan wij naar een kleinere gemeente toe. Heel fijn en voel mij er welkom. Maar ja. Alles is nieuw wat ik daar zie, hoor en ruik. Dus tja …… waar ging de preek over???

Ik heb nu een schrijf boekje mee. Ik schrijf met de preek mee, waardoor ik alles beter kan onthouden. Als ik thuis kom lees ik de teksten van de week nog ergens even door en met mijn kleurenkaart kleur ik de teksten op thema in mijn bijbel.

Heel handig voor mij. Ik moet de tekst vaker lezen om te weten welke kleur ik het wil geven en door veelvoudig lezen onthoud ik het beter.

Dus nu kan ik zeggen waar de preek over gaat 🙂 .

Een voorbeeld van mijn kleurenkaart zie je hier:

Kleurenkaart

De kleuren op de kaart zijn van boven naar beneden:

rood,  geel, roze, blauw, oranje, groen, zwart, bruin, een wolkje is blauw, muzieknoot is groen en tot slot paars.

Er zijn vele manier om voor jou het onthouden van te lezen boeken etc te onthouden. Dit is voor mij de beste manier.

Ik wens je een fijne week toe,

Blijf dichtbij je Maker.

 

ADD nekt je…….

Toen ik de diagnose ADD kreeg dacht ik oh oke. Zo nu heeft het een naam. Nu weet ik waarom mijn gedachten van hot naar her gaan, waarom ik zo moe ben. Waarom ik mij niet kan concentreren op een gesprek. Waarom ik wanneer ik in een groep ben iedereen hoor praten. Waarom ik soms zou willen dat ik doof ben zodat niet alles via mijn gehoor binnen komt, of blind zodat ik niet alles zie en onthoud.

Het nekt mij bij het schrijven van mijn blogs. Mijn geschreven taal is niet altijd perfect, maar perfectie is wat de wereld wilt. Stress, stress betekend meer drukte in mijn hoofd en hoe stop je dat? In mijn geval is snoep en koek soms een troost. Helaas met als gevolg de kilo’s erbij komen die er juist af moeten. Waar ik hard aan werk, maar het niet lukt ik dus nog meer gefrustreerd raak en zo gaat de cirkel rond.

Het probleem met ADD is dat je het niet ziet. ADHD kennen de meeste mensen wel. Maar ADD zit in je hoofd en is onzichtbaar voor de buitenwereld.

Ik loop graag met een zonnebril op ook in de winter. Dat is niet omdat ik niet wil dat iemand mijn ogen ziet, maar dat is omdat ik simpel weg het licht van de lucht niet kan verdragen, ik niet alle kleuren rechtstreeks in mijn hersens geprent krijg. Het is niet dat ik je niet recht in de ogen wil kijken omdat ik dat simpel weg niet kan omdat ik dan je ogen ga opsplitsen in de kleuren die ik er in zie, en ik je verhaal niet meer hoor.

ADD is moeilijk omdat mensen je niet snappen. Je loopt tegen muren op. De vermoeidheid breekt je op en dat kan niet want je bent jong dus kom op. De blik in de ogen van mensen die je niet snappen als je hen iets verteld omdat jij al 10 stappen verder bent in het gesprek dan zij.  Of dat ik juist dingen vergeet die ze gezegd hebben of die ik zou doen. Als ik bezig ben met de was vouwen zoals nu en opeens deze blog in mij opkomt die ik graag met jullie wil delen.

Het doet pijn te zien dat er zoveel onbegrip is voor menen met ADD. Dat het je nekt op school, in je werk en soms zelfs in je familie. Voor mijn man en kinderen is het soms echt niet makkelijk als ik rond loop met frustraties omdat ik simpel weg niet meer weet wat ik gedaan zou hebben of wat zij mij verteld hebben.

ADD maakt meer kapot dan je lief is, en als ik je lief ben probeer je dan eens voor 5 min in mij te verplaatsen voor dat je mij veroordeeld.

Deze blog is misschien niet perfect geschreven, maar hij komt recht uit mijn hart. En dat is waar het om gaat voor mij.

Het leven met ADD nekt je.

questions-2245264_1920