Ik had afgelopen week even een weekje vrij van werk. Heerlijk dacht ik. Maar ik merkte al snel doordat ik mijn ritme kwijt was dat het in mijn hoofd er niet rustiger op werd. Zelfs zo erg dat ik ziek werd.
Ik ben super chaotisch van nature, maar toch is dit niet te doen. Het is overigens nieuw voor mij dat ik in de zomer werk en ik ben er wel achter gekomen dat ik zeker in de zomer geen vrij hoef te nemen van werk. De cliënten gaan zelf ook lekker op vakantie, wat maakt dat ik de aankomende weken ook veel vrij ben.
Ik geloof in wonderen. Hoe groot of hoe klein ze ook zijn. Ik geloof niet in toeval. Dingen die gebeuren positief of negatief, gebeuren voor een reden.
En hoewel ik of wij de reden misschien niet zien op het moment, geloof ik dat God erbij is en dat Hij ons door Zijn plan met ons heen loods. We hebben een eigen keus gekregen en voor mij is dat misschien nog wel de grootste ‘fout’ die God had kunnen maken. Want ik denk dat ik het allemaal wel weet, en dat ik het allemaal wel zelf kan.
Waar ik heen wil met dit stukje is het volgende.
Na mijn therapie heb ik gebeden wat God wilt dat ik ga doen in mijn leven. Zoals jullie weten heb ik een studie kruidengeneeskunde gedaan en Counseling en ben nu de laatste puntjes op de I aan het zetten van de cursus stress counseling. Ik doe vrijwilligers werk, ze hadden gezegd dat daar mogelijk snel een baan uit zou gaan voortkomen. Maar helaas lijkt dat toch niet te gaan gebeuren.
Dus ik ging op zoek naar iets anders. Wat wil ik dan. Ik heb altijd met mensen gewerkt met een verstandelijke beperking wat ik heel leuk vond, maar een woon en leef groep is voor mij op dit moment echt te zwaar. Ik vind het ook leuker om mensen te mogen begeleiden in hun dagelijks leven, gewoon aan huis. Toen de vacature vrij kwam voor de baan die ik nu heb gekregen was dit een vacature van 32 uur. Dit is het dubbele waar ik God om had gevraagd, maar oke het is wel in de plaats waar ik graag wil werken.
Ik stuurde de sollicitatie weg, ik zie wel wat er gaat gebeuren. Ik dacht het contact persoon te kennen en stuurde haar een app of ik het bij het goede eind had. Nee dat had ik niet. Maar ze appte wel terug dat zij mijn sollicitatie had gezien en of ik die dinsdag kon komen voor een gesprek. Deze app conversatie was 1 dag na dat ik mijn sollicitatie had verstuurd. Dus op dinsdag ging ik voor gesprek. Het gesprek was heel fijn, kreeg uitleg over wat het werk in hield etc. En toen kwam het. 32 uur is erg veel, hoe zou je het vinden als we er 20 of 24 uur van maken was hun vraag. Nou prima dacht ik en ik gaf aan dat ik 16 uur ook prima zou vinden. Ik zou donderdag gebeld worden over het hoe en wat.
Donderdags ging de telefoon en ik kreeg te horen dat ik aangenomen was mits ik akkoord ging met een contract voor 16 uur. Van binnen moest ik echt lachen. God werkt op bijzondere manieren.
Al met al had ik met 5 werkdagen een baan, voor de uren waar ik voor had gebeden, in de plaats waar ik graag wilde en op de manier hoe ik graag wil werken.
Per 1 september gaat er een nieuw avontuur van start voor mij. nadat ik ruim 10 jaar niet buiten de deur heb gewerkt ga ik per 1 sept weer aan het werk buiten de deur.
Mijn diploma’s en id zijn gecheckt. Vandaag mocht ik de laptop en telefoon ophalen. Dit maakt het allemaal toch een beetje meer echt. Eerst hoor je dat je de baan hebt gekregen en nu zijn alle zaken geregeld.
Ik kijk er naar uit om weer een baan te mogen hebben en anderen te mogen helpen. Ik vind het ook heel spannend.
Vragen dwalen door mijn hoofd en oude patronen die ik goed bezat en mij niet van bewust was komen weer naar boven. Nu na de therapie herken ik de patronen en kan ik ze doorbreken. De 2 jaar therapie waren zwaar. Maar ik besef mij dat door de therapie ik zoveel meer in vrijheid kan leven. Daar ben ik dankbaar voor. Het geeft ruimte. Zoveel ruimte dan ik nu dus weer aan het werk mag.
Laat het avontuur maar beginnen. Ik heb er zin in.