Evie Vermeulen is de eerste die het spits afbijt in de serie gastbloggers hier op mijn blog.

Op een rustige middag installeerde ik me aan de eetkamertafel met een beker koffie, wat brieven van de scholen van de kinderen met daarop de examenroosters en vakantiedagen en een nieuwe agenda voor 2018.

Het nieuwe schooljaar met de daarbij horende blanco schoolagenda brengt ook vaak het gevoel van een nieuwe start met zich mee. En ik ben jarig pal in het midden van het jaar. Eigenlijk komt de neiging om terug te blikken en vooruit te kijken zo’n vier keer per jaar terug. Aan het begin van de lente is dat niet anders. Dit nieuwe seizoen brengt nieuw leven!
We beginnen een nieuw seizoen of jaar vaak met een heleboel plannen.

Aan de start van het nieuwe jaar heb ik niet zoveel zin om te terug te blikken op het verdriet dat er was in het afgelopen jaar, maar toch is het belangrijk om daar ook van te leren zodat we goed voorbereid een nieuwe start kunnen maken.

Op de eerste dag van de lente kwam het bericht dat Eveline en ik een vriendin hadden verloren bij een brand in haar huis. Wist ze dat haar schoonmoeder en twee van de kinderen al buiten waren? Wist ze dat haar man en jongste dochter ook nog binnen waren? Een baby in haar armen. Vaak vraag ik me af in hoeverre ze besefte dat ze ’t niet zou overleven?

Dit jaar kwam ik af en toe de volgende gedachte tegen op het internet en in boeken: Soms sluit God een deur en is Hij niet van plan om ergens anders een raam te openen. Soms laat God het huis instorten terwijl we er nog in zitten. En dan is de grote vraag: Is Jezus genoeg?

 

We hebben dromen, verlangens, plannen en ambitie voor het jaar 2018, maar we zullen ongetwijfeld geconfronteerd worden met deuren die gesloten blijven of zelfs voor onze neus dichtgegooid worden.
We kunnen ploeteren en bidden en stampvoeten als het even niet gaat zoals we ’t willen, maar soms gaan er geen ramen open en moeten we onze dromen laten voor wat ze zijn: dromen.

Er zullen dingen gebeuren die we niet begrijpen en momenten zijn dat het voelt alsof we ingesloten worden door vlammen, alsof onze omstandigheden rond ons hangen als een dikke rook waardoor we niet meer zien welke kant we op moeten. En we zullen het gevoel hebben dat het dak op ons neervalt.

Want zoals de hemel hoger is dan de aarde, zo zijn Mijn wegen hoger dan uw wegen en Mijn gedachten dan uw gedachten. Jesaja 55:9

Maar we mogen staan op Gods beloften. Ik wil het nieuwe jaar niet ingaan zonder jullie daarbij te bemoedigen:

Maar Hij heeft tegen mij gezegd: Mijn genade is voor u genoeg, want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht. Daarom zal ik veel liever roemen in mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus in mij komt wonen. 2 Korinthe 12:9

Is Jezus voor jou genoeg?

In hem verbonden,

Evie