Het leven is al zwaar genoeg en als je dan ook nog eens moet leven met een masker op zodat jij je kunt aanpassen aan de ander om je heen, wordt het zeker niet makkelijker. Je drukt weg wie je bent, net zo lang tot dat je niet meer kunt.

Je knapt.

En dan…..

Het leven met een masker is uiterst vermoeiend. Je bent steeds aan het peilen wat een ander misschien van je denkt of vind. Zelfs mensen die je niet eens kent kunnen er voor zorgen dat je steeds meer in je schulp kruipt, tot dat de angst en paniek aanvallen je om de oren slaan.

Geloof mij ik spreek uit eigen ervaring.

Soms komt je masker als je al heel jong bent. Dit kan zijn omdat je ouders had die een psychisch probleem hebben, of veel ziek zijn. Door ouders die eigenlijk nog naar zichzelf op zoek waren voor ze jou kregen. Door pesterijen op school, omdat je misschien anders was dan de anderen, of uit een ander gezin kwam dan de anderen.

Het masker gaat klemmen net alsof je een schoen aan hebt die veel te klein is.

En dan knap je.

Gelukkig is er hulp, maar ja. Kun je de hulpverleners vertrouwen? Wie weet keren zij je ook de rug toe, of wie weet wat zij van je vinden, of iets door vertellen.

Graag wil ik je een tip geven. GA ERVOOR ontdek wie je echt bent, zoals je geschapen bent en leef je droom.

MOOI EN UNIEK.

Zet je masker af en wordt wie je bent.

Liefs, Eveline