Keer op keer wordt ik met mijn neus op de feiten gedrukt dat trauma iets is waar je moeilijk vanaf komt. Wanneer ik denk nu is het klaar, dan komt het op de een of andere manier toch weer op mijn pad.
Trauma een woord uit het Grieks wat betekend wond. Een wond in je ziel, wat wanneer je er niets aan doet, door ettert en je leven moeilijk kan maken door vage klachten.
Klachten als depressie, angsten, maar ook wantrouwen, minderwaardig voelen, of iets wat onschuldig wordt gezien. Faalangst.
Trauma kan acuut komen door een ongeluk, een plotseling overlijden, of iemand die je in de steek laat, of die gene dat wil of niet.
Trauma kan ook ontstaan door iets simpels als gepest worden op school. Verwaarlozing door iets als emotioneel niet gezien worden. Dit komt vaker voor dan je denkt. Wanneer ouders er emotioneel niet voor je kunnen zijn in je jonge jaren ontstaat er een trauma. Vaak zie je dit terug in een hechtingsstoornis.
Hoewel ik een mooi leven heb, heb ik in het verleden ook best wat mee gemaakt. En hoewel ik dacht dat ik het had verwerkt, lijkt het erop dat dat nog steeds niet het geval is. Het zit zo diep dat ik het niet eens altijd herken. En dat doet verdriet, dat doet zeer. Het is moeilijk om te praten over dingen die je nodig had en niet hebt gekregen, je wilt tenslotte de gene die het goed bedoeld hebben niet pijn doen. Maar soms moet het uitgesproken worden om voor jezelf ruimte te krijgen om te beginnen aan herstel. Erken je trauma, dat is stap 1.
Op mijn werk zie ik mensen die strijden met trauma’s, die zich vaak uiten in minderwaardigheidsgevoel of over eten, middelen misbruik, of andere verslavingen. Trauma is grijpbaar wanneer je de signalen herkent dan kun je er mee aan de slag, maar wanneer je de signalen erkent komt dit ook samen met veel verdriet.
Wanneer je dit herkent, zoek hulp. Je hoeft het niet alleen te doen.
Gun jezelf de ruimte om heel te worden. Leef hoe het bedoeld is, in vrijheid.
LookAroundTheCorner 