Vandaag ging ik bij het voetbal bij mijn zoon kijken. Trots als een pauw sta ik daar te genieten hoe mijn zoon lekker aan het voetballen is. De kinderen hadden de grootste lol. Hielden zich aan de regels, en speelde hun spel.

Het is zorgwekkend te zien hoe ouders langs de kant van het veld hun kinderen staan af te bekken omdat het volgens hun niet goed gaat. De Jezus he, en de gvd vliegen om je oren. De sukkels en let nu eens een keertje op, kijk wat je doet, loop eens wat harder, je kakt in zo wordt het toch nooit wat, galmen over het veld. Moeders die langs de kant staan die veranderen in monsters, ze schreeuwen nog harder dan de groente verkoper op de markt. Ongelooflijk.

Vol van afschuw heb ik die ouders staan bekijken, vol met hartzeer voor deze kinderen ben ik van ellende maar naar huis gegaan. Met de vraag hoe deze ouders thuis zijn tegen hun kinderen.

De trainer van mijn zoon daar in tegen sprak de kinderen positief aan. En support de jongens, en je zag de jongens groeien. Ze willen rennen voor hun trainer. Winnen laten zien wat ze waard zijn.
Ik heb de trainer van mijn zoon een app gestuurd, met de complimenten aan zijn handelen naar de jongens toe.

Laten we eens na gaan hoe wij tegen onze kinderen praten.
Hoe benader jij je kind als het iets niet doet zo als jij het had bedoeld?
Lieve moeders let op je woorden, spreek je kinderen aan met de liefde van Jezus, de liefde waar zij net als jij op groeien.

Fijne dag,

Geniet van je kinderen,

Blijf dichtbij je Maker.