Het is al weer een tijdje geleden dat er een blog van mij verscheen. Drukte en strijd zijn de reden hiervan. Ik had even ook geen idee wat ik met jullie kon delen. Soms is het beter om even stil te zijn.

De afgelopen weken zijn de renovatie werkzaamheden door gegaan. Het blijft onrustig in huis en in de buurt, maar het einde lijkt inzicht. Wanneer je zoiets als een renovatie mee maakt merk je pas wat je huis of beter gezegd je thuis voor je betekend. Ik vind het echt vreselijk dat jan en alle man door mijn huis heen dendert en voor mijn huis langs, boven en beneden voorbij komen.
Normaal gesproken is het het heel rustig bij ons in het wijkje, nu hoorde je mannen schreeuwen en radio’s gallen met muziek waarvan ik niet eens wist dat dat nog gespeeld werd op de radio 🙂 .

Ik was dan ook blij met de uitvlucht kans zo nu en dan om ergens anders heen te kunnen. Zoals ik in een van mijn vorige bloggen schreef, een paniek aanval is geen pretje.  En dat is wat er nu wel gebeurde, dus de rust was fijn.
Ik heb respect voor de mannen die zo kei hard werken om het project snel af te krijgen.  Het is ongelooflijk wat die mannen voor werk verzetten.

Wat mij nog het meest verbaast is hoe verbaasd de mannen zijn wanneer je ze bedankt voor hun werk dat ze verzetten aan je huis en wanneer je zorgt voor een kop koffie en een koek. Je zou toch denken dat dat heel normaal is, maar helaas blijkt dat niet het geval meer te zijn. Zorgen voor elkaar in Nederland lijkt wat weg te vagen. We focussen ons op alles ver weg, maar de bouwvakker of de postbode die voor jou werkt lijken niet belangrijk.
Een stukje van Jezus liefde laten zien begint in het klein.
Wat doe jij om Zijn liefde te delen met de mensen dichtbij om je heen. Bied jij de pakketjes bezorger of je postbode een glas drinken aan met dit hete weer? Bedank jij de winkel medewerker voor het feit dat hij/zij zorgt dat jij zomaar kunt pakken wat je nodig hebt?

Kijk eens om je heen, dichtbij, wie kan jij Jezus licht laten zien???

Fijne dag,

Blijf dichtbij je Maker.