Allemaal cadeautjes vanmiddag tijdens de wandeling rond het dorp. Mijn jongste ving de een na de andere pokemon onderweg. Maar het mooiste waren de jonge wezels die we zagen lopen in een rij achter elkaar.

Een stukje verder werden we getrakteerd op een vos die midden op het pad stond.

Toen we erover uit waren dat God ons wel heel veel cadeautjes gaf tijdens deze wandeling, vloog er een mega roofvogel boven ons hoofd.
Dat deed mij even denken aan Opwekking 488 luister zelf maar.
Wat een mooie wandeling. Mijn jongste vind het erg leuk dat hij toch echt wel bijna groter is dan ik. Dus toen wij onderweg liepen en hij mij opeens om mijn middel pakte en zo met mij blijf lopen, realiseerde ik mij hoe gezegend ik ben met een zoon als hij. Ik bedoel welke tiener gaat nu met zijn moeder gearmd op straat lopen toch.

Kortom: Een wandeling vol cadeautjes.

Een wandeling dichtbij mijn Maker.